بررسی ارتباط سلامت روانی و استرس شغلی ماماهای شاغل در بیمارستان های شهر کرمان در سال ۱۳۹۰

مقدمه: استرس شغلی و وضعیت سلامت کارکنان، تأثیر بسزایی بر میزان بازدهی و کیفیت ارائه خدمات آنها دارد. از آنجایی که وضعیت سلامت روانی ماماها در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی به دو قشر آسیب پذیر جامعه، یعنی مادران و نوزادان از اهمیت ویژه ای برخوردار است، لذا بررسی عوامل تأثیرگذار در این زمینه ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه سلامت روانی و استرس شغلی ماماهای شاغل در بیمارستان های شهر کرمان انجام شد. روش­کار: این مطالعه مقطعی در سال 1390 بر روی 74 نفر از ماماهای شاغل در بیمارستان های دولتی و خصوصی شهر کرمان انجام شد. افراد به روش سرشماری انتخاب شدند. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد بررسی سلامت روان گلدبرگ و استرس شغلی آلتمایر انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss (نسخه 16) و روش های آمار توصیفی و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: بین سلامت روانی و استرس شغلی ماماها، ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (05/0>p). 29 نفر (2/39%) از ماماها دارای سلامت روان و 45 نفر (8/60%) به درجاتی از اختلال روان مبتلا بودند. از بین افراد مبتلا، 30 نفر (7/66%) در بیمارستان های دولتی و 15 نفر (3/33%) در بیمارستان های خصوصی مشغول به کار بودند. همچنین 1 نفر (3/1%) از ماماها به استرس خفیف، 60 نفر (1/81%) به استرس متوسط و 13 نفر (6/17%) به استرس شدید مبتلا بودند. نتیجه­گیری: استرس های شغلی می توانند باعث بروز اختلالات روانی در ماماها شوند. همچنین ماماهای شاغل در بیمارستان های دولتی در معرض استرس شغلی بیشتری نسبت به ماماهای شاغل در بیمارستان های خصوصی هستند.   مقدمه: استرس شغلی و وضعیت سلامت کارکنان، تأثیر بسزایی بر میزان بازدهی و کیفیت ارائه خدمات آنها دارد. از آنجایی که وضعیت سلامت روانی ماماها در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی به دو قشر آسیب پذیر جامعه، یعنی مادران و نوزادان از اهمیت ویژه ای برخوردار است، لذا بررسی عوامل تأثیرگذار در این زمینه ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه سلامت روانی و استرس شغلی ماماهای شاغل در بیمارستان های شهر کرمان انجام شد. روش­کار:این مطالعه مقطعی در سال 1390 بر روی 74نفر از ماماهای شاغل در بیمارستان های دولتی و خصوصی شهر کرمان انجام شد.افراد به روش سرشماری انتخاب شدند. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد بررسی سلامت روان گلدبرگ و استرس شغلی آلتمایر انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss (نسخه 16) و روش های آمار توصیفی و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ها:بین سلامت روانی و استرس شغلی ماماها، ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (05/0>p). 29 نفر (2/39%) از ماماها دارای سلامت روان و 45 نفر (8/60%) به درجاتی از اختلال روان مبتلا بودند. از بین افراد مبتلا، 30 نفر (7/66%) در بیمارستان های دولتی و 15 نفر (3/33%) در بیمارستان های خصوصی مشغول به کار بودند. همچنین 1 نفر (3/1%) از ماماها به استرس خفیف، 60 نفر (1/81%) به استرس متوسط و 13 نفر (6/17%) به استرس شدید مبتلا بودند. نتیجه­گیری:استرس های شغلی می توانند باعث بروز اختلالات روانی در ماماها شوند. همچنین ماماهای شاغل در بیمارستان های دولتی در معرض استرس شغلی بیشتری نسبت به ماماهای شاغل در بیمارستان های خصوصی هستند.   کلمات کلیدی: استرس شغلی، سلامت روانی، مامایی